| |
Weer staan we klaar om te vertrekken. Verhuizen voor de zoveelste maal.
|
|
Wanneer
een van je kameraden je dit blaadje, overreikt terwijl je onder een zeil
uitrust of misschien even adem schept tussen twee aanvallen in, zult ge
je verbaasd afvragen wat het daar in je handen komt doen, wat zijn betekenis
is.
Wel, luister even.
Herinnert ge je nog 24 December 44, dag waarop het Duits offensief zijn
hoogtepunt bereikte en hoe het, als een bloeddronken roofdier op weerzinwekkende
wijze paniek zaaide in dit kleine, nietsvermoedende hoekje der Ardennen?
Daar waren mannen die sneeuwen koude trotseerden, die daar, ver van hun
land en vrienden vochten en voortdurend hun leven beschikbaar stelden om
ons volk te bevrijden opdat het weer onbekommerd zou kunnen leven.
Ook gij zijt ver verwijderd van alles wat je lief is, ook gij vecht daar
op dit onherbergzame schiereiland, opdat ook die mensen en hun kinderen
zouden leven en opgroeien in een wereld van Vrede en Vrijheid.
Hier in Duitsland zullen wij ook geen Kerstmis vieren in familiekring, zullen
ook wij niet de zo vertrouwde klokke tonen horen. Daarom willen we ter gelegenheid
van dit Kerstfeest je deze kleinigheid laten geworden, om je onze blijken
van diepe genegenheid te tonen.
We hopen van ganser harte dat het je een weinig vreugde mag schenken in
deze nacht die misschien uitputtend zijn zal, maar tevens zo hoopvol blijft.
|
|
Twee koks in gesprek met de Sgt. van de keuken, Sgt. Leemans. |
|
