| |
De
palmtak van Wolfseifen
Ik sta hier
als soldaat tussen de kruisen,
Wijl in de zwarte Lucht de wolken schuiven,
En naast de stukgeschoten kerk de bomen ruisen
Die elke dode mens een laatst vaarwel toewuiven.
Dat is ons leven, Heer, één grote onzekerheid,
Want Gij brengt onze zielen naar Uw H Huis ...
Zó hebt gij eens mijn eigen ziel geleid,
Naar dit kerkhof, bij dit stenen kruis...
En 'k weet dat dode dingen kunnen sprekein,
Dat in dees palmtak hier een trage polsslag beeft
Die nooit zal sterven, nooit zal breken,
Omdat hij bij de dode mensen heeft geleefd ...
II
Het was een koude Herfstdag rnet wat regen,
En op het Kerkhof woei de koele najaarswind
mij duizend wondre geuren tegen,
Die 'k nu in dezen palmtak wedervind...
Ach nietig hout, met rosverdroogde blaren,
Die elk getuigen van een eeuwig aangezicht
Met eeuwige ogen die naar boven staren,
Van elke dode die begraven ligt ...
Ik zag gebroken en gebarsten stenen zerken,
Door vele bommen en granaten omgewoeld ...
Geen enkele bloem meer geurde in de perken,
En 't water had de paden weggespoeld ...
De houten kruisjes lagen rottend op de grond ...
En gij, jong meisje, dat als morgeneinders klaarde;
Eens waren uwe haren mooi en blond,
Nu ligt gij eenzaam in dees moederaarde ...
Gij allen, moeders, vader;, die gestorven zijt,
En velen zonder naam en zonder kruis;
Gij zijt nu veilig in Gods eeuwigheid,
Hier resten slechts wat splinters en wat gruis...
III
Blijf allen
eenzaam nu, en rust in vrede,
Ik heb Uw omgevallen kruisen weer geplant ...
Vaarwel, maar dezen palmtak neem ik mede,
Als mooie herinnering naar 't vaderland ...
Want in mijn hart hebt gij een plaats gevonden,
Omdat ik liefheb al wie eenzaam blijft:
De armen meest, de blinden en gewonden,
En hen voor wie dit schamel leven drijft ...
Ach palmtak, eens zult gij verloren gaan,
En zal geen mens meer denken aan uw smart ...
Of zult gij soms weer op het kerkhof staan,
Op 't zelfde graf, maar rnet een bloedend hart? ... |
|
Artikel uit VICI 127 p 44
Poëzie in Vogelsang
Onze letterkundige prijskamp
Het bekroonde gedicht:
"De Palmtak van Wolfseifen"
is van:
Sgt. A.Secru
Bon Bevrijding Cie Zware Wapens
Het
Kerhof van Wollseifen
Midden
jaren 50 hebben de Belgen
geholpen het Kerkhof van Wollseifen
te verplaatsen.
155 Afgestorvenen werden opgegraven.
Foto: F.A.Heinen |
|
