VICI Nr.123: 17-11-1951          
   
       
  Kolonel S.B.H. Norbert COOLS, werd aangeduid als nieuw bevelhebber van het Belgisch Vrijwilligersbataljon in Korea.

Geboren op 4 Mei 1900, nam hij op 20 jarige leeftijd vrijwillig dienst bij het 17e Linie Bataljon; een jaar later reeds, wordt hij in de Militaire School aangenomen en in December 1923 wordt hij onderluitenant der Artillerie benoemd. Met de graad van Luitenant vertrekt hij in 1926 naar de Kongo, om het bevel te voeren over een batterij te Leopoldstad.
 
Luitenant-Kolonel Cools wenst enkele kranige Korea-mannen geluk bij hun terugkomst in Rotterdam.
  Na zijn terugkeer in België volgt hij de lessen aan de Krijgsschool die hij in 1933 verlaat als stafbrevethouder. Weer vertrekt hij naar Kongo, wordt kapitein benoemd en wordt tevens opperbevelhebber van de Openbare Macht in 1944.

Na over verschillende eenheden het bevel gevoerd te hebben, wordt hij tot majoor bevorderd en keert voor goed terug naar België in 1947, waar hij de 2e groep van het 1e Artillerieregiment in de bezettingszone zal bevelen.
In 1948 wordt hij benoemd tot Luitenant-Kolonel.
In 1950 was hij bevelhebber van het 6e Artillerie Regiment te Aken, vooraleer hij opperbevelhebber werd van de 2e I. D.


 
         
 


  Pas heeft het oude bataljon de plaats geruimd voor het nieuwe, en draagt het diep in het hart de naam "Imjin" mede naar het vaderland, als een nooit uit te wissen herinnering. Toen de eerste vrijwilligers het Korps verlieten, namen ook wij, de "blijvers", afscheid van de 29ste Engelse Brigade, waar wij tot hiertoe bij ingedeeld waren geweest.

Op de vooravond van het vertrek werd er veel plezier gemaakt, om onze jongens het voorbije leed te doen vergeten en een hartelijke herinnering aan het Korea Bataljon te doen behouden. De doedelzak blazers van de 29ste Brigade en de Military Band van het 1ste Cavalerie Korps verleenden hun medewerking om de avond op te luisteren met Schotse wijsjes en vrolijke jazz-muziek. Er was zelfs een kleine show op touw gezet onder de leiding van onze puike 1ste Sergeant Van der Haegen, die er tevens voor zorgt dat onze jongens aan 't front op tijd en stond een beetje ontspanning en regelmatig hun 6 potjes bier per week hebben. Maar dit alles is echter bijzaak.

De volgende morgen gingen we over naar het 8ste Amerikaans leger en werden we ingedeeld in de 3e Infanterie Divisie, 15de Inf. Rgt. Zo landden we aan te CHANGO-RI, waar, wat er overbleef van 't bataljon, samen met de nieuw aangekomen versterkingen, een tamelijk harde instructie ontving, en eveneens uitgerust werd met nieuwe Amerikaanse wapens. Na een drietal weken waren onze mannen klaar om de grote strijd te beginnen. Het enige waar de onzen niet veel van hielden was het beklimmen van de steile bergen on de nachtoefeningen. Spoedig echter waren onze stoere kerels er overheen en wijdden ze zich volledig aan hun harde taak. Nu wisten ze hoe ze de vijand dienden aan te pakken, en hoe ze zich hoefden te verdedigen in dit eigenaardig en woeste land.

Het groot ogenblik was aangebroken. Op een regenachtige Zondagavond werd het vertrek naar tweedelijn' ingezet. Het was een opmars van 23 Km. welke het bataljon te doen had, met onderweg het uitvoeren van aanvallen en andere oefeningen. Twee dagen zouden ze er over doen alvorens aan de nieuwe positie aan te komen.

 
 
Nog even een dutje doen vooraleer het vliegtuig ons naar Tokio brengt.
   
  Het bataljon werd gevolgd door de voertuigen met het materiaal beladen, die op een aangegeven plaats het bataljon moest vervoegen: het Bivak. Daar werden de jongens eveneens onthaald op een lekkere kop warme koffie.
De volgende morgen, toen we de C-coy voorbijstaken, zagen wij op een gegeven ogenblik de Zwarewapens compagnie een stelling beschieten welke kort nadien zou ingenomen worden door de B Coy. Tegen de middag verzamelde het bataljon zich op de nieuwe basis. Door deze oefenings-opmars waren we zeer diep in N. Korea binnengedrongen. We bleven echter niet zeer lang in 't nieuwe kamp.
 
Het is Nr. 272666 die ons naar Japan brengt.

 
 
Een gezellig praatje alvorens op te stijgen.
  Eeuwige verhuizingen zouden nu ons lot worden...

Acht dagen later vertrokken we naar de eerste lijn, waar we een positie bezetten ten Oosten van CHOR WON. Met gespannen aandacht, en goed wetend dat er diende opgepast te worden, waakten onze jongens op mogelijke infiltraties van de vijand.

Een paar dagen later vertrokken onze jongens naar een nieuwe stelling, een viertal kilometer voor de eerste lijn. En daar zou de eerste grote slag gebeuren. Iedereen voelde het dat het een hoogst gevaarlijke positie was, die we nu bezetten.
 
         
  En inderdaad, reeds de eerste nacht werd de positie gebombardeerd door een goed gericht Chinees mortiervuur. In de vroege morgen vernamen we het akelige nieuws dat de eerste Belg gevallen was:
Sdt BOGAER TS van de B Coy. Drie anderen waren gewond weggevoerd geworden. Na dat eerste nachtelijk bombardement, bleven de Chinezen ons in de dag ook beschieten, en de volgende nacht bezorgde ons een patrouilleaanval welke dapper, maar met nieuwe verliezen langs onzen kant afgeslagen werd. Tijdens de aanval kwamen de Chinezen tot op 10 meter van onze stellingen, en trachtten alzo ons te overrompelen.

Ze hadden zich echter lelijk misrekend. Nu weten ze hoe de Belgen zich verdedigen. Onze bruine mutsen waren paraat en verdedigden zich hardnekkig. Zo wreekten ze hun gevallen makkers en de 21 doden van het eerste bataljon. Zware verliezen brachten ze de vijand toe. Ze streden dapper, ze bewezen hun nieuwe wapens goed te kennen en goed te kunnen hanteren. Heldhaftig boden ze weerstand en behielden ze hun stellingen. Weer mortiervuur tijdens de dag, en toen kwam de derde nacht: Massa's vijanden bestormden onze stellingen, en poogden ze te overrompelen door hun gewone overweldigingstaktiek.

Ze concentreerde vooral hun aanval op de Zware Wapens compagnie, welke wat verder op een heuveltje lag. Heel de nacht floten de kogels en ratelden de machine geweren.

  Handgranaten vlogen in 't rond en verlichtten flitsend het akelige strijdtoneel. De pioniers werden letterlijk door de massa vijanden overrompeld en moesten zich terugtrekken. Maar die positie werd heroverd en toen ging VAN LOOY er met de vlammenwerper op los, en vlamde den heuveltop van Chinezen netjes schoon.

De pioniers bezetten opnieuw den heuvel kam en de Zware Wapens compagnie was voorlopig gered. De geweldige aanval was nogmaals met grote verliezen voor de vijand afgeslagen. 's Morgens telden we er meer dan 70, welke binnen de prikkeldraad versperringen uitgestrekt lagen, en welke de aanvallers dus niet hadden kunnen medenemen. Ze zullen zich dit Belgisch bataljon ook herinneren.

Ook over dit nieuwe bataljon, mag het Vaderland fier zijn. Ze hebben bewezen de naam Belg waardig te zijn.
Er wordt getreurd, in de families van de gevallenen in Belgie, maar ze kunnen in fierheid treuren. Want hun zoon of man of verloofde stierf als een held, en voor hun ideaal.
We bieden deze families onze innige en christelijke deelneming aan. En we wensen een spoedig en volledig herstel aan de gekwetsten, welke naar een hospitaal geëvacueerd werden.
Moge God de ziel van onze in den strijd gevallen makkers genadig zijn, en het Bataljon, dat voor de vrijheid van de Vrije Wereld strijdt, blijven steunen in zijn verdere ondernemingen.
Sgt LEEMANS.

 
         
           
Vorige pagina
  INHOUD VICI   Volgende pagina