|
|
||
| Militaire vrijwillige dienst als NAVO soldaat | ||
 |
Als
16 jarige ging ik in mei 1959 mijn 3 dagen doen als Navo vrijwilliger in het klein kasteeltje te Brussel. |
 |
| NAVO
Afkorting van Noord-Atlantische Verdrags Organisatie. De
NAVO is opgericht na de Tweede Wereldoorlog door België, Canada,
Denemarken, Frankrijk, Groot-Brittannië, IJsland, Italië, Luxemburg,
Nederland, Noorwegen, Portugal en de Verenigde Staten; In het Duits:
Nordatlantikvertrag-Organisation (NAVO). |
 |
||||
 |
|||||
 |
Ik
ontving een oproepingsbevel om als nog geen 17 jarige op 3 november 1959
mij te melden in de Genie opleiding kazerne te Amay nabij Hoei-Namen. Ik volbracht er de vooropgestelde 4 maanden opleiding. De infanterie opleiding werd gedaan door onderofficieren die terug kwamen van de oorlog in Korea. De opleiding was soms onmenselijk hard en menige rekruut deserteerde. |
||||
| Eveneens
kregen we een specifieke Genieopleiding bruggenbouw en een opleiding springstoffen.
Van de compagnie Genie rekruten die samen met mij de Genieopleiding aanvatten werd ik samen met 8 anderen op de trein naar Kassel gezet om in kazerne De Gete ingelijfd te worden bij de C compagnie Gevechtgenie, dat enkele maanden later in de woelige periode met dreiging van een derde wereldoorlog als 67e compagnie samen met het 61e Gevechtsgenie onafhankelijke gevechtseenheid werd. De andere opleidingmakkers muteerden naar Westhoven bij het Genie Bruggenbouw. |
|||||
 |
Meer
dan fier waren wij met de zwarte baret van het Gevechtsgenie met zilverkleurig kenteken van de torso van een Romeinse legioensoldaat, deze is door allen beter gekend als de “Jeanne d’ Arc”. |
||||
|
|||||
 Foto: André Otté - Kassel 1960-1964 - 67 Cie Gevechtsgenie |
Ik kreeg in
Kassel onmiddellijk een 6 weken durende opleiding als chauffeur alle bandenvoertuigen tot 20 ton daarna een opleiding als halftrackchauffeur (gepantserd hafrupsvoertuig voor 13 zwaar bewapende soldaten) . Ik
werd als halftrackchauffeur toegevoegd aan sectie 1-1
|
|||
 Foto: Alfons Moyson - Brug over rivier Fulda te Kassel - Gevechtsgenie 1960-1964 |
||||
 Foto: Roland Van Holderbeke - De Fuldabrug hoorde tot de vernielingsopdrachten van de Sectie 1-1 van de 67 Cie Gevechtsgenie 1960-1964 |
||||
| De
taak van het 61e en 67e onafhankelijke Gevechtsgenie bestond er in bij oorlog
samen met andere geallieerde Genie legereenheden alle grote wegen, spoorwegen
en bruggen te vernietigen tussen het ijzeren gordijn en de rivier Rijn,
om alzo de vijand (Warschau Pact) te vertragen in hun opmars. De Belgische
Geniakken hadden opdracht om alle sluizen en bruggen over de Fulda te vernietigen
tussen Guntershausen en Hannoversch Münden. |
||||
 Onze zone van Hanoversch Münden ten Noorden van Kassel tot Guntershausen in het Zuiden. |
||||
 Foto: Albert Nachtegael - Met de 57904 tijdens een brugvernielingsopdracht |
||||
 Foto: Alfons Moyson |
||||
| De
B compagnie Gevechtsgenie 1960 staat opgesteld op het paradeplein van de
kazerne Noordvaart klaar voor de Commando-Inspectie. Zo'n Commando-Inspectie
ging gewoonlijk vooraf door een ALARM. De A en C compagnie die in de kazerne De Gete verbleven, werden kort nadien de onafhankelijke 61e en 67e Cie Gevechtsgenie. De B Cie, was gekazerneerd in de Noordvaart en bleef de B Cie van het 6de Gepantserde Genie bataljon. |
||||
 |
||||
| Foto:
Alfons Moyson - De Staf Kie Gevechtsgenie staat vertrekkensklaar. Frequent was het alarm in de kazerne en diende deze gans ontruimd, nooit wisten wij of het menens was of louter om een oefening ging. Telkens verlieten wij zwaar bewapend de kazerne om ons ten velde op te stellen of ons te begeven naar een vooraf geplande en uitvoerig geoefende vernielingsopdracht. |
||||
 Foto: Roland Van Holderbeke |
Het was teamwerk en de ketting was maar zo sterk als de zwakste schakel. |
|||
 |
Als halftrackchauffeur diende ik steeds bij mijn voertuig te blijven en de radiocommunicatie te verzorgen. Bij een opdracht werd het voertuig zo strategisch mogelijk opgesteld om de meest efficiënte bescherming te bieden aan het sectieteam tijdens de uitvoering van de opdracht. De halftrack was uitgerust met punt 30 en punt 50 machinewapens op affuit. |
|||
|
||||
 |
In
de kazerne was het onderhoud van het voertuig mijn voornaamste opdracht. |
|||
| Foto: André Otté | ||||
 Foto: Albert Verdeye |
Het
Belgisch leger te Kassel beschikte over een ruim munitiedepot waar voertuigen
beladen met diverse munitie in loodsen tussen begroeide aardedijken waren
opgesteld. Zes wachtposten waarvan drie op de grond en drie in een houten
wachtoren om toezicht te houden over het ganse depot. De wacht op het munitiedepot
was bij vriestemperaturen hard in de winter. De wachttorens waren zonder beglazing of verwarming, de kledij voldeed niet bij hevig vorstweer en na sessies van 2 uur wacht op een paar vierkante meter in de ijzige wind was je nog nauwelijks in staat om je wapens die op scherp stonden te hanteren en je ook moest behoeden van vastvriezen. Het was bikkelhard en je was nauwelijks in staat om met onderkoelde ledematen en beladen met je wapens de ladder af te dalen na je wachtbeurt. |
|||
| Van
de vrije tijd werd gretig gebruik gemaakt om aan het uitgangsleven in Kassel
deel te nemen, samen met de vrienden lieten we ons dan ook niet onbetuigd.
Een periode om nooit meer te vergeten. Na
3 jaar dienst was ik nog geen 20 jaar, ik stapte terug in het burgerleven
als een volwassen jonge man met een bredere kijk op het leven. |
 Het monument 'HERCULES' te Kassel |
|||
|
||||
| De
liefde voor de Halftrack De halftrack was een voertuig om lief te hebben en de chauffeurs waren dan ook trots op hun krachtig beestje. Werd je halftrackchauffeur en je vervoegde de collega’s op het carpark mocht je bewijzen wat je in je mars had. Er werd een dag en uur uitgekozen dat er geen oversten aanwezig waren. De best gepresteerde halftracchauffeur sinds het laatste kampen onder de chauffeurs daar moest je het tegen opnemen. |
||
 |
||
| Bij een halftrackkamp werden de voertuigen met winch of rol tegen elkaar geplaatst, de stalen gepantserde radiator bescherming werd gesloten. Er werd uitgekeken of geen oversten op komst waren, was de kust vrij kon de kamp aanvatten. Wie eerst achteruit werd geduwd was uiteraard de verliezer. De voertuigen schakelden in 4x4 en veldversnelling waarna het gaspedaal langzaam werd ingeduwd. Je hoorde het staal al krassend elkaar raken, het gaspedaal werd aan beide kanten verder ingeduwd, de motorkracht werd opgedreven en de achterste rupswielen kwamen al slippend in beweging. De halftracks kwamen vooraan met de wielen los van de grond. Het rubber van de rupsen liet zijn sporen na op het betonnen wegdek en doordringende verbrande reuk van het rupsrubber samen met de benzinelucht was onweerstaanbaar. De halftracks waren aan elkaar gewaagd en wie schrik had zijn voertuig te beschadigen was meestal de verliezer. Het spannendst moment kwam er aan, de voorsteven van de halftracks werd al maar meer naar omhoog geduwd, wie ook maar een moment gas terugnam was gezien. Het was niet uitgesloten dat de radiatorbescherming werd beschadigd bij ondeskundig loskomen van elkaar, altijd was er verfschade maar dat was rap hersteld. De kik die het gaf was aanleiding om het halftrackkampen geregeld te doen. Verliezen was geen schande, maar de kunst en behendigheid van de winnaar werd geprezen. | ||
 |
||
1 = Bedieningshendel
voor de Lier (winch) De Halftracks
van de 61e en 67e Cie Gevechtsgenie waren van het type M3, waaronder de
helft van de Halftracks was uitgerust met Lier (winch) en de helft met
rol (roller) vooraan |
||
|
||
 Foto: André Otté |
De
Halftrack tussen het burgerverkeer. We reden ongeveer 50 mijl per uur, 50 km. per uur was de aangeduide snelheid in dat stadsgedeelte. De bereden politie met motor achter mij aan, de agent haalde ons in en dwong mij aan de kant te gaan staan. |
|
Blijkbaar gunde hij de makkers het pleziertje niet en had hij problemen met het gefluit op de mooie meisjes, hij liet dat dan ook merken. De makkers verweten de politieagent voor beenhouwer, blijkbaar mede omdat de agent gehuld was in een wit en zomers jasje. De aantijging was duidelijk we mochten daar niet zijn en we reden te snel. Mijn sectiecommandant voerde het woord en kon de agent overtuigen dat we in deze opdracht op dat uur wel dit stadsgedeelte mochten bereiden. Bleef de overdreven snelheid waar een proces verbaal voor werd uitgeschreven. Ook een opmerking voor de verwijten aan zijn persoon door de sectiemakkers zou overgemaakt worden aan de Belgische legerleiding. Voor de verwijten aan de agent heeft niemand zich moeten verantwoorden. Maar als chauffeur moest ik in Kazerne De Gete bij de aanwezige Belgische rijkswacht komen om mij te verantwoorden voor de overdreven snelheid. Ik kreeg een flinke zelf te betalen boete en het dossier werd overgemaakt aan mij korpsoverste. |
||
 |
Op het appel
bij de compagniecommandant kreeg ik letterlijk wat volgt te horen: Otté tis ike u ken, tis gij al eens gespeelt cowboy met mij en tis gij nu speel cowboy met de halftrack, tisse ikke u geef twee dagen politiekamer. |
|
| Ik
had vriend Albert Verdeye eens vervangen als chauffeur van de commandant
toen Albert op verlof ging. Het was winter en het had geijzeld, we reden
met de volkswagen kever bergaf op een kasseiweg, op de gladde weg draaide
het voertuig rond zijn as. De commandant hield zich vast aan het handvat
boven het handschoenkastje en gaf het bevel. Tis gij rijd tegen
vijf kilometer per uur naar de kazern verstaan. Ik dat braafjes gedaan, in de kazerne aangekomen werd ik onmiddellijk van verdere opdracht hem te vervoeren ontlast. Toen de commandant mijn straf uitsprak was hij blijkbaar het incident van toen niet vergeten. |
||
|
||
| De
Halftrack ten velde
Tijdens oefeningen van meerdere dagen ver verwijderd van de kazerne zocht de compagnie een groot bos op om de ganse eenheid als het ware gecamoufleerd op te stellen voor de nacht. Ik was chauffeur van sectie 1-1 van het onafhankelijke 67e gevechtsgenie en reed in pelotoncolonne als eerste halftrack achter de Willy jeep waar de pelotonscommandant met stafkaart op schoot een vooraf bepaalde plaats zocht waar gans het 67e de nacht zou door brengen. We waren met 3 halftracks plus aanhangwagens en alle andere voertuigen die bij het peloton hoorden. Door het slechte weer en defecten waren we achterop geraakt op het tijdschema en het nachtelijk donker was ingetreden toen we het bos naderden. De mannen hadden die dag in de gietende regen langs rivier Fulda in oefening hun vernielingsopdrachten uitgevoerd. |
 Foto: Albert Nachtegael |
|
| Uitgeput
door koude en ellende van de zware inspanningen zaten ze met een lege maag
en doorweekte kleren, de kop tussen de knieën steunend op hun falgeweer
weggezakt en half ingedommeld van ellende dicht tegen elkaar in het tochtige
voertuig, De colonne verliet bij het naderen van de overnachtingplaats de
weg en sloeg een karreslagwegel in om naar het bos toe te rijden. Het was
pikdonker en de koude regen gutste tegen de vooruit van de halftrack. Blijkbaar
liep de wegel dood en had de luitenant zich van weg vergist. De jeep voor
mij draaide linksaf en reed door het lage gewas om terug te keren naar de
hoofdweg. Ik volgde en zag de jeep voor mij tot stilstand komen, de chauffeur
deed pogingen om de in moerassige grond vast gereden voertuig los te krijgen,
echter te vergeefs. De pelotonscommandant gebood mij om voor de jeep te
rijden om aldus de jeep uit zijn benarde positie te trekken. Orders dienen om opgevolgd te worden, ik zou niet durven protesteren. Floep een halve meter lager zat ik met de halftrack de rupsen volledig in het moeras, het voertuig dreef met de bodem als het ware op de blubber. Bevel aan de verbolgen en uitgeputte soldaten om het voertuig te verlaten. De regen kende geen genade en viel met bakken uit de donkere hemel. Mijn sectieoverste kreeg bevel om vaste weg uit te zoeken met zijn manschappen om zodoende de andere voertuigen terug richting hoofdweg te krijgen, achteruit rijden in het donker met aanhangwagen en over grote afstand was geen optie. Na een poosje vonden zij nabij een bereidbare plaats om de voertuigen in de goede richting te krijgen, een pas aangelegd amper een meterhoog sparrenbos, de luitenant gaf bevel er door te rijden zodanig dat de jonge aanplantingen minimaal beschadigd werden. Alle pelotonsvoertuigen werden door de jonge aanplantingen gestuurd. De jeep was met trek en mankracht op de vaste grond geraakt. Ik bleef alleen achter met mijn deels weggezonken halftrack. In de vroege morgen zou men proberen om de halftrack op vaste grond te krijgen. Ik sprak mij rantsoen aan en dommelde in tot de dageraad en het naderen van een voertuig mij wekte. Een halftrack met winch vooraan zou mij uit het moeras trekken. Alle pogingen mislukten ook met 2 halftracks lukte het niet. De aanhangwagen werd over geladen op GMC camion en ik zou alleen achter blijven met mijn voertuig tot zwaar geniemateriaal ter plaatse was. De compagnie zette haar weg verder naar andere opdrachten, zo ook mijn sectiegenoten die met hun opdracht met GMC camion verder zouden doen. |
||
 Foto: André Otté |
||
De boswachter kwam en stelde de schade aan het jonge sparrenbos vast, schade die een veelvoud was van wat de pelotonscommandant voor ogen had toen hij het bevel gaf er door te rijden. De politie werd er bijgehaald en de schade werd opgemeten. Het bos lag niet ver van een dorp en tegen de middag was er heel wat bekijks en zat mijn voertuig geladen met kinderen. Ik gaf hun genoegdoening door de motor te laten draaien, in versnelling te schakelen en de loosdraaiende rupsen deden de modder meters hoog opspatten, één voor één mochten de kinderen als het ware een ritje rijden zonder ook maar een centimeter vooruit te komen, het was meer dan een kermisattractie. En ik trakteerde hen ook nog op de zo gewilde soldatenkoeken. Tegen de avond aan kwam een luitenant samen met onze mechanieker een kijkje nemen. Men zou een in de buurt active tankeenheid van het 2e Jagers vragen om de halftrack op het droge te trekken. Voor de avond inviel was het gebeurd en kon ik mijn eenheid opzoeken en vervoegen. Uiteraard tot grote vreugde van mijn sectieoverste en mijn vrienden strijdmakkers, ook zij waren kennelijk verliefd op de halftrack en gaven deze een liefdevolle dikke kus. |
||
|
||
Gezocht |
||
| Momenteel zijn we op zoek naar onze strijdmakkers van toen en komen we met de teruggevonden makkers maandelijks de vierde donderdagnamiddag samen in het Vriendenpatrimonium in de Geniekazerne te Burcht. | ||
Dank
voor het ter beschikking stellen van de foto's: Roland Van Holderbeke Albert Nachtegael Albert Verdeye Alfons Moyson André Otté |
||
 Foto: Alfons Moyson - Kamp Vogelsang Schietstand 1 aan het meer |
||
 |
||
|
||
