De 'Preek' gehouden door pater Gust Lauwereysen, tijdens de afscheidsplechtigheid.
Pater Gust is een vriend van de familie. 

Anni wordt midden de oorlog in Oostenrijk geboren. Als jonge vrouw leert ze Bob Ceulemans kennen in Duitsland, die daar ons Vaderland diende. Ondanks alle tegenstellingen zijn ze samen heel gelukkig geweest en blijven tot aan hun pensioen in Duitsland wonen. Thuis werd er altijd Duits gesproken.

Ze zijn blij met hun twee kinderen en het leven lijkt van een leien dakje te lopen. Tania vindt haar eigen weg in het leven, maar voor haar broer Patrick blijkt het veel moeilijker om de weg naar het geluk te vinden. Dit heeft zowel voor Bob als voor Anni hun verdere leven bepaald. Samen hebben ze haast alles opzij gezet om een oplossing te vinden voor het geluk van Patrick. Hem nabij zijn en proberen te begrijpen werd haar levenstaak.
Alle mogelijke en onmogelijke voorzieningen hebben op hun beurt alles gedaan wat menselijk mogelijk was om Patrick geluk aan te reiken, zonder resultaat. 13 jaar lang hebben ze gevochten tegen de bierkaai, 13 jaar lang geconfronteerd worden met eigen onmacht, stukgeslagen verwachtingen hebben niet alleen hun leven, maar ook hun lichaam getekend. Uiteindelijk heeft heel de familie Patrick moeten loslaten in de hoop en het geloof dat hij nu wel rust en vrede heeft gevonden. Maar de pijn van het loslaten, van het verlies van je kind blijft alles ondermijnen.

Gelukkig was Anni heel gelovig op haar eigen manier. Van Kerk en instituut moest ze niet veel weten, maar ze was heilig overtuigd dat er na dit leven een “hemel” is waar ze Patrick ooit zou terugzien. Dat was voor haar de grootste kracht om te leren aanvaarden.

Annie was altijd heel positief ingesteld. Ze bleef altijd maar herhalen tegen haar kinderen dat je in het leven je “zegens” moet tellen: je gezondheid, je vrienden, je job, je familie, je kansen..., en durven genieten van wat er al wél is in je leven, in plaats van te kijken wat nog niet af is! Hier hebben we van haar nog wel wat te leren!!! Maar dat maakte haar ook heel mild, zeker naar de kleinkinderen toe!

Anni was een heel bescheiden vrouw, ze zou haarzelf nooit op de voorgrond plaatsen, integendeel liever op de tweede rij. Begrijpelijk ook  want de verhuis van Duitsland naar Lier was voor haar zeker niet simpel. Soms voelde ze zich een vreemde in de nieuwe omgeving. Gelukkig waren er voor haar de kleinkinderen! Ze kon zo lekker koken en appelen gaan plukken en het ravotten in Herselt zullen ze wel nooit vergeten! Ook Tsion werd met open armen en een groot hart verwelkomd in de familie.  

Na heel wat gesukkel en zorgen rond de gezondheid van Bob, kwam er voor haar, amper 3 maand geleden als een donderslag bij heldere hemel de verschrikkelijke diagnose: kanker. Chemo, controles, klinieken. De rollen worden omgekeerd: Bob wordt nu de verzorgende en beschermende engel van Anni.  Samen blijven ze realistisch vechten, maar beseffen gaandeweg dat het een ongelijke strijd zal worden. Hun verbondenheid met elkaar wordt nog breder en dieper. Voor Tania was niets te veel, altijd klaar, zeg het maar! 
Alles wat binnen menselijke mogelijkheden lag heeft zij mogen ontvangen. Maar het ging zo razend snel! Ze is zelfs niet eens meer op de palliatieve zorg geraakt.

Maar gelukkig is ze niet alleen moeten sterven. De avond voordien zei ze tegen Tania: 'ik ben benieuwd hoe het morgen gaat zijn'. Ze wist dus dat ze ’s anderendaags zou sterven. En toch was ze niet in paniek, maar eerder benieuwd. Gelukkig hebben zowel Bob als Tania rustig en vredig afscheid kunnen nemen, de hele tijd intens verbonden door elkaars handen, nog maar eens kunnen uitspreken van “ik zie je graag”, maar ook dat ze gerust naar Patrick kan gaan.
Op die manier mogen sterven is een zegen!

Anni, mama, omi, jij kan naar de overkant van het leven varen, met een boot vol blijvende vruchten. En Patrick zal je daar ongetwijfeld met veel liefde verwelkomen. Dat is waar je zo lang naar verlangde. Wij zijn allemaal fier op je! Jij kan nu vanuit de overkant opnieuw de beschermende en zorgende engel zijn voor elk van ons.
Het ga je goed!