In de ganse BSD (Belgische Strijdkrachten Duitsland)waren burgers die voor de strijdkrachten werkten, meestal Duitsers maar ook Belgen.
In tweetalige eenheden, staf, logistiek en dergelijke waren de meeste personeelsleden ook tweetalig.
Nu was het wel zo dat Vogelsang de kroon spande wat het aantal burgerlijke arbeiders betrof.
Op een bepaald tijdstip beschikte Vogelsang over 400 burgers in dienst. Door het overtal aan Duitstalige was de voertaal hier meestal Duits, alle diensten die met Duitstalig personeel werkten waren hier een beetje toe verplicht alleen al om alles vlot te laten verlopen en de meeste militairen van het kamp waren al een tijdje in de BSD voor ze in Vogelsang terechtkwamen. De vele dienstjaren waarover de meeste werknemers beschikten vormde een bewijs, dat ze een aangepaste job hadden en de Belgische overheid een goede werkgever was
.

Foto: F.A. Heinen ©



 

Het burgerpersoneel beschikte over een eigen titel:
BAK in het Nederlands Burgerlijke Arbeids Kracht
MOC (Main d'œuvre civil)
was de franstalige afkorting voor het begrip BAK en de duitse werknemers gebruikten meestal deze afkorting, maar dan met hun eigen betekenis ...
MOC ... Mensch Ohne Chansen ...
of vrij vertaald ... mensen zonder kansen.

Hier zien we een groepje bewakers in uniform.
Velen van ons zullen zich deze mannen nog goed herinneren.

Foto: F.A. Heinen ©

 

De vroegere ‘Wachtpost Lorbachtal’
aan het ‘Urftmeer’ dichtbij de ingang ‘Range 4’
de schietstand voor handgranaten.

Foto: F.A. Heinen ©


Wij vonden een rechtlijnige vertaling van 'Werkschutz' naar werk en bescherming maar zwakjes.
Vandaar dat wij de hulp inriepen van een Vogelsangkenner.

Werkschutz:
is volgens mij een term die enkel door de Duitse tewerkgestelden werd gebruikt en door de leden van deze groep.

Aanvankelijk waren die met 40 man. Eigenlijk was dit de wacht van Vogelsang die weliswaar uitgerust waren in de linnen kledij van het Belgisch Leger maar zonder kentekens. Het waren allemaal burgers en ingedeeld in drie groepen van elk 13 man. De chef van de Duitse Werkschutz was de 40ste persoon.
Er is niet meer achter te zoeken dan de wacht zowel van de hoofdingang van Vogelsang alsook de wacht in Malsbenden, Lorbachtal, Munitie Depot en Jägersweiler. Aanvankelijk duurden de wachtperiodes 12 uur en dat steeds in drie schiften zodat familiaal daar wel problemen oprezen. Later werd deze wacht op 24 uur gebracht waarbij dan iedereen na een wachtbeurt 2 dagen thuis was.

Letterlijke vertaling: Bewakers van de werkvloer. (een werkvloer van 200 burgertewerkgestelden). en ook de bewakers van het militair domein d.m.v. rondrijdende patrouilles. Ze kregen ook de opdracht om bij brand de eerste tussenkomst te organiseren met een groepje gevormde en goed uitgeruste mensen.
De gealarmeerde brandweer werd door hen tot op de plaats van het onheil geloodst.

met vriendelijke groeten
Luc
Bruylandt



 

De ‘Hondenleerschool’ was in de jaren 50 voor alle Belgische Garnizoenen in Duitsland te Vogelsang gevestigd. Ook de bewakers volgden hier opleiding.

We zien hier een MOC-grasmaaier even op adem komen. De grasmachines van toen vergden heel wat spierkracht en longen buiten normen.

Foto: F.A. Heinen ©

 

Na verloop van tijd werden machine's gesofistikeerder en aangepast naar gelang inzet en terreinomstandigheden.

Foto: S4 Kamp Vogelsang © 1953